Evim deniz kenarında mı, o zaman ben tuzlu kirpiklerimle suyun serinliğine bakan telaşsız, huzurlu bir insanım. Mesela evim Boğaz'a nazır. Yakamozlar ve dalgalar tek derdim, tekneler ise tek tesellim olacaktır. Aşkı ve insanları seveceğim. Yalısında bir beyefendi teknesinde bir Orhan Veli olacağım. Lodosu poyrazı gıcırdayan tahtaları işleyecek beyin hücrelerim. Teknemde yanık tenli, yalımda duru sesli şarkıcıların sesleriyle neşeleneceğim, hüzünleneceğim.
Veyahut, ben varoşlarında şehrin; elleri, üstü başı kirli bir çocuk olacağım. Alıngan, dikkatli ve kibirli... Aşık olsam söylemeyeceğim, sinemayı merak edeceğim, kurbağa dolu bataklıklardan, yanan otomobil lastiklerinden, kömür karası bir krallıkta neşeli kral rüyaları göreceğim. Cam göbeği misketler, yorgun mahalle sakinleri, müstehcen şakalarla büyüyüp çok şekerleme yiyeceğim.
Ben nerede yaşıyorsam ona göre yazacağım. Huzuru, insanları, geçmişi, hayatları, hayalleri her şeyi bir defa bir kenara bırakıp yaşamak arzusu ise içimden belki de hiç çıkmayacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder