Aldous Huxley'in diyalektiği tersine çevirmesi ile ortaya çıkmış felsefi bir yaklaşım. Eğer doğru veya gerçek olan için bir olasılık tablosu çıkarılsa bu önermenin en olası olduğunu belirtirim.
Çünkü, insan algısı o denli dar ki (bourns humain de'l spirit - voltaire), hiçbir gerçeği ayırt edemeyecek şekilde dizayn edilmiş. Tüm bu kompleks ve fraktal yapının içinde nispi doğrular arıyor ve hataya düştüğü nokta bu kıyas gerçekleri, salt bir gerçek olarak algılaması.
Şöyle düşünün. Albert Camus'nun "Veba" adlı romanında şöyle diyor; veba salgınını Tanrı'ya ulaşmak için bir yol gibi düşünen Habeşli hristiyanlar, vebalı örtülere sarınıyorlarmış. Fakat Maya'ların bulunduğu coğrafyada yıldırımlar Tanrı'nın gazabı olarak nitelendirilmiş. Değişkenliği görüyor musunuz?
Şimdi elinizi vicdanınıza koyun. Diyelim ki budist topraklarda doğdunuz. Kaçınız müslümanlığı akıl ve irade yoluyla bulabilirdi? Teknolojinin ve iletişimin bu denli ileri olduğu Avrupa'da kaç insan din değiştirebiliyor? Kaçı bir çıkarsama yapıyor?
Şimdi, ben de diyorum ki bu kadar kompleks bir yapının içinde enerjisini nereden aldığı belli olmayan bu yalnız gezegenin varlıkları en büyük cezaya çarptırılmıştır ve sanırım bizler bir başka evrenin günahkarlarıyız ve cehennemde belirsizlikler içinde can çekişiyoruz.
1 of 2
2 of 2
(İngilizce alt yazılıdır)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder