Lambaların söndüğü andan itibaren susmaya başlar; tüm evren... Üşümüş yastığıma koyarım başımı usulca. Dünya dönmeyecektir benim için; tüm duygularımı başucuma bırakıp; gözlerimi tavana diktiğim andan itibaren, uykuya dalana kadar geçen o sürede; yumuşak bir şekilde ezgilerini duyarım zamansızlıkta akan müziğin; armoni, uyum, ahenk...
Gözlerim kapanacak az sonra. Ama o ana kadar söylediklerim; aşk sözlerim, kaygılarım, hüzünlerim, kavgalarım, yılgınlıklarım, korkularım, çaresizliklerim, umutsuzluklarım, özlemlerim, yaşadığım tüm kötü şeylerle birlikte; mutluluklarım, geleceğim, sevdalarım, sevinçlerim, çocukluğum, sevgimi yaşatan tüm anılar; duvarlarında yansıyan araba ışıkları; elimin altında kayıp giden zamansızlık; gözlerimin önünden geçip giden ömrüm...
Ben bir silüetim yalnızca; gözlerim kapanacak yine de; günahlarım ve sevaplarımla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder